เรียนหนังสือจนจบป.๔ จากนั้นยายมารับไปอยู่ด้วย ได้กินอยู่เรียนดีขึ้น พอยายย้ายไปต่างจังหวัดก็เอามาฝากน้า คิดว่าชีวิตจะดีขึ้นแต่ที่ไหนได้ร้ายกว่าตาหลายเท่า  ช่วงนี้เรียนอยู่ที่โรงเรียนวัดดอกไม้ เป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ กรุงเทพอันตราย แม่จึงมารับกลับไปอยู่ปทุมธานีทำนาอยู่ ๓-๔ ปี ฐานะทางบ้านก็ดีขึ้น  แต่แล้วพ่อกลายเป็นผีพนัน ผีสุรา ทำให้ครอบครัวตกต่ำ ล่มจม จึงได้เข้ากรุงมารับจ้างทำงานทุกอย่าง งานก่อสร้าง  งานแม่บ้านโรงพยาบาล งานแม่ครัว  แม่บ้านเพื่อส่งเงินให้แม่ ชีวิตช่วงวัยรุ่น ทำงานรับจ้าง เที่ยวตะลอนหาเงิน รำวงเล่น สนุกสนาน เป็นที่รักของเพื่อนๆ ที่ทำงาน

      จนอายุปลาย ๒๘ ปี มีเหตุทุกข์ใหญ่เกิดจนแม่ทนไม่ได้  จึงขอให้ลูกบวชเถอะ  ครอบครัวและแม่อยู่ได้  แม่นำไปฝากให้บวชที่สำนักแดนเกษม  วัดแจงร้อน  เขตราษฎร์บูรณะ  หลวงตาทองเหลี่ยม ปัสพาสโร เป็นผู้บวชให้ เมื่อวันอังคารที่ ๒๑  กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๐๒  อายุ ๒๙ ปี หลังจากหลวงตาฯดับแล้วได้ไปอยู่วัดเขาวัง ราชบุรี ต่อมาก็มาอยู่วัดแหลมกุ่ม ประจวบคีรีขันธ์ เป็นสาขาของวัดเขาวัง  อยู่ช่วยทำกิจกรรมต่างๆของวัดจนเป็นที่ไว้เนื้อเชื่อใจของทั้งพระและฆราวาสที่มาปฏิบัติธรรม ทำให้วัดเจริญรุ่งเรือง  ท่ามกลางกิเลสตัณหาของผู้ที่อิจฉาริษยา หวังกอบโกยผลประโยชน์เข้าตัว ทั้งผ้าเหลือง ผ้าขาว และฆราวาส ท่านก็ต่อสู้ อดทน ด้วยมีธรรมเป็นที่พึ่ง มีกรรมฐานเป็นที่พึ่ง  ทั้งได้เข้าอบรมกรรมฐานในสถานที่ต่างๆ  ศึกษาอภิธรรม  เรียนนักธรรม ตรี โท เอก  และคิดที่จะหลบไปหาที่พึ่งทางใจแถวภาคเหนือหรือภาคอีสาน  

      แต่มีเพื่อนแนะนำว่าให้ลองไปทางใต้ ชุมพร จึงได้ไปฟังธรรมหลวงพ่อ สรวง ปริสุทโธ  วัดถ้ำขวัญเมืองในวันเข้าพรรษา ท่านแสดงธรรมเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด  จึงรู้ว่า สิ่งที่เราไม่รู้ใดๆเรื่องการปฏิบัติก็เกิดความกระจ่างขึ้น  จึงตั้งใจว่าหลังออกพรรษาแล้ว  จะกลับมาเรียนกรรมฐานกับท่านสัก ๒ เดือน  จนกระทั่งวันที่ ๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๑๔  ได้มาอยู่ฟังธรรม นั่งกรรมฐานและช่วย ทำกิจกรรมส่วนรวม ดูแลเสนาสนะ  การขบฉันของพระ เก็บกวาดเช็ดถูสถานที่ เวลาอื่นก็เร่งความเพียร ดูกายดูจิตให้อยู่กับเพียร ๔  ตลอดเวลา  จิตละว่างวางทั้งภายใน ภายนอก จนสามารถเอาตัวรอดได้ เป็นที่พึ่งตนเองได้  เกิดเลื่อมใส ความศรัทธา เทิดทูนในธรรมหลวงพ่อสรวง  เห็นค่าคุณหลวงพ่อ  ลงใจอยู่รับใช้หลวงพ่อ  เพื่อทดแทนคุณ เพื่อวัดจะได้เจริญรุ่งเรือง รอผู้ที่จะมาเดินตามหลวงพ่อต่อไป  

      แต่ก็นั่นแหละกองทัพมาร กิเลสมาร ความอิจฉา ริษยา ความโลภ โง่เขลา ทั้งนักบวช ทั้งคนก็ถาโถมเข้ามาเช่นเดิม  ก็ต้องต่อสู้เรื่อยมา  เพื่อชีวิตหลวงพ่อและผลประโยชน์วัด  จนในที่สุดจำต้องยอมจากมาด้วยหัวใจอันร้าวราน บอบช้ำ แต่ยังเคารพเทิดทูนต่อหลวงพ่อเหนือเกล้าเสมอ  จบสิ้นแล้ว ๒๔ ปีที่ดูแลรับใช้ด้วยใจอันบริสุทธิ์  กตัญญูกตเวที  จากนั้นได้มาพักอยู่ที่คูหาทิพย์ บ้านสวนภิรมย์ บ้านใต้แสง  ระหว่างนี้ก็ไปอยู่เข้าพรรษา ณ วัดป่าบ้านค้อและวัดตาดน้ำพุ  หลังสุดมาอยู่ที่คุ้มแมนสรวงพิทักษ์ธรรม แพร่ อันเป็นเอกเทศสถานอันสัปปายะสำหรับท่านอยู่ปฏิบัติธรรมในช่วงท้ายของชีวิตตลอดไป

๒.อะไรคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ท่านมาบวช

      สมัยวัยเด็กเล็ก เห็นแม่ชีสาวๆ แต่งตัวสะอาด  ผ้าขาวพริ้วไหว งดงามดั่งเทพธิดา  จึงประทับใจมาก คิดในใจว่า โตขึ้นจะบวชชี จะได้มีความสุขกว่าเพศฆราวาสเป็นแน่แท้  และด้วยบุพกรรมเก่าที่ท่านเคยอธิษฐานเป็นพุทธมารดามาหลายชาติ

๓.นิมิตบอกเหตุการณ์ต่างๆ

      ท่านมักจะมีและพบนิมิตต่างๆอันเป็นการบอกอนาคตที่จะพบเจอ เช่น ก่อนจะได้บวชฝันว่าไปกราบหลวงพ่อโสธร แล้วแท่นที่พระนั่งก็แล่นนำหน้า ดูดเรือบดที่แม่ชีนั่งวิ่งฉิว ไปตามลำคลอง  แล้วไปจอดหน้าวัดแจงร้อน

ขณะอยู่ห้องกรรมฐานวัดชลประทาน วันหนึ่งได้นิมิตว่า หลวงตาทองเหลี่ยมเหาะลิ่วมาหาก็จับท่านโยนขึ้นเรือหงส์  เรือก็แล่นเหาะแหวกอากาศไปพักใหญ่   เมื่อถึงคลองใหญ่ก็หล่นโครม  จอด ริมตลิ่งเรือหายไป เห็นภูเขาลูกย่อมๆอยู่ตรงหน้า สว่างนวล จึงเดินลุยน้ำ โคลนขึ้นไปนั่งกรรมฐาน นั่นคือเขาขวัญเมือง    

       อีกคราหนึ่งนิมิตฝันเห็นว่าตนเดินอยู่ทางตรงแน่วที่มุ่งสู่ต้นโพธิ์ที่กำลังแตกใบอ่อนสีทองระยิบระยับ ใบก็กลายเป็นงูมารัดจนตื่น  จึงรู้ว่ามีผู้พบโพธิปักขิยธรรมแล้ว   และต่อมายังฝันว่าเห็นต้นโพธิ์ใหญ่กลางทุ่งนา  มีตะขาบใหญ่ ๓ ตัวคลานมาขบกัดยอด กัดต้นจนละเอียดแหลกลาน  เหตุการณ์เป็นจริงในภายหลัง

      ขณะช่วงแรกไปทำกรรมฐานอยู่วัดถ้ำฯมีนิมิตเห็นเทียนชัย ๔ ต้นตั้งตรงหน้า ไฟลุกสว่างจ้า  แล้วไส้๒ ต้นลุกลามจนดับ             

      ช่วงที่อยู่บ้านใต้แสงฯ สวนภิรมย์ เห็นนิมิตว่าหลวงพ่อ สรวงจะละสังขาร  จึงอธิษฐานขอให้ท่านทิ้งสังขารที่ป่วยทรุดโทรม อย่าอยู่อย่างทรมานเลย   ต่อมาอีกระยะหนึ่งได้นิมิตว่า หลวงพ่อสรวงเหาะผ่านมา แล้วบอกให้เหาะตามไป  จนถึงเขาลูกหนึ่งมีกระท่อมหลังหนึ่งริมเขา  หลวงพ่อสรวงท่านลงมา แล้วเข้าไปกราบพระร่างสูงใหญ่ที่นั่งบนแคร่ แล้วเอ่ยว่า  ใต้เท้าขอรับ ผมขอฝากลูกศิษย์นี้ด้วย    อยู่มาวันหนึ่งฝันว่า เดินอยู่บนทางลาดยางใหม่ๆสายใหญ่ กว้างสุดลูกตาตัดผ่านป่าท่ามกลางเปลวแดดระยิบระยับของพระอาทิตย์ที่โพล่ขึ้นปลายทาง  เดินทนร้อนอย่างโดดเดี่ยวด้วยความตั้งใจ และพบพระสงฆ์รูปหนึ่งนอนตะแคงซ้ายบนแท่นดอกบัวทอง แต่หันหลังให้ จึงเข้าไปกราบ  ขอให้ท่านหันแท่นกลับมาจะได้เห็นหน้าชัดๆ  เมื่อพบเจอจะได้ไม่ผิดองค์ ท่านลอยหนีหายวนเช่นนี้อยู่หลายรอบ  แม่ชีก็ตามไปจนไปสิ้นสุดที่ลานกว้างใหญ่ สุดท้ายหมุนกลับมาให้เห็นหน้าชัด คือหลวงพ่อ ทูล ขิปปปัญโญ  นั่นเอง